Nerde geçen seneki coşku?

BURSASPOR’DA tanımlanması zor bir düşüş var. Neden tanımlanması zor diyorum çünkü puan kaybettiği maçlarda oynadığı futbol ile kazandığı maçlarda oynadığı futbol arasında çok büyük farklar yok. Oyun disiplini yine var. Sistem aynı.. Futbolcular hemen hemen aynı. Eksik olan biraz coşku, biraz hız ve biraz da özgüven. İLK yarıda beklenenin çok altında kalan yeşil beyazlılar devrenin ortasından itibaren oyunun kontrolünü A.Gücü’ne kaptırdı. 2 takımın da yapamadığı -belki de az hata yapmak için pek yanaşmadığı- şey tempoydu. Oyunu yavaş oynarsanız rakip savunmayı da kolay aşamazsınız. İKİNCİ yarıda rakip yarı alanda daha fazla görünen Bursaspor, Miller ve Altidore ile pozisyonlar da buldu. 2 fırsat da yeşil-beyazlıların orta alanı çabuk geçmesiyle geldi. Ancak Bursaspor’un oyunu A.Gücü’nün kalabalık ve dikkatli savunmasını aşabilmek için yeterli seviyeye hiçbir bölümde ulaşamadı. Duran topları bir silah olarak kullanan yeşil-beyazlılar bu şekilde de etkinlik sağlayamadı. ATAN KAZANIRDI… SAPARA’NIN organizatörlüğündeki A.Gücü, Vittek ve Turgut’un oyuna girmesinin ardından rakip yarı sahaya daha fazla gitmeye başladı ve ciddi gollük girişimlerde de bulundu. Mesut Bakkal’dan sonraki A.Gücü arka arkaya gelen 2 galibiyetin özgüveniyle oynuyor ve oturaklı bir takım görüntüsünde. Ancak onların da hız problemi var. Zaman zaman daha fazla tempo yapabilirler ise daha etkili olabilecek potansiyelleri var. OYUN disiplininden kopmayan ve fazla risk almayan 2 takımın maçında golü bulan kazanacaktı. Özellikle de A.Gücü’nden Turgut final paslarında daha çabuk düşünüp seri hareket edebilse sarı-lacivertliler son bölümlerde bulabileceği bir golle Başkent’e 3 puanla da dönebilirdi. F.BAHÇE maçı öncesinde zirve yarışında 2 puan daha kaybeden ve ağır yara alan yeşil-beyazlılar havlu atmamak için İstanbul’da kazanmak zorunda artık. Bunun için de ihtiyaçları olan şey; hız, tempo ve daha fazla kazanma arzusu.

Güntekin Onay

Gazete Vatan