İşte muhtemel 11’ler

Adanademirspor, Demiryolu emekçilerinin kurduğu bir futbol kulübüdür. Liverpool’da öyledir. Onlarda Liman emekçilerinin takımıydı. Bursaspor benzer sınıfsal özelliği ile bu kategori içerisinde değerlendirilebilir. Çünkü seyircisinin önemli kısmı Sanayi Emekçilerinden oluşur. Bu toplumsal ortak payda kuşkusuz asgari bir saygıyı gerektirmekle birlikte, örneğin Liverpool takımı Futbol Endüstrisinin devlerinden ABD patentli Fenway Sports Group’un malıdır. Adanademirspor’da benzer bir evrim geçirmiş , Türkiye’nin ‘’farklı’’ bir sermaye gurubunun eline geçmiştir. Bursaspor ise yapısal özelliğini hali hazırda koruyarak diğer iki örnekten ayrışır.
Sezona ait ikinci tespit Bursasporun bu türden yüksek konsantrasyon gerektiren maçlardan başarıyla çıktığı noktasındadır. Ümraniyespor, Akhisar, Erzurum ve Hatay Bursa’dan puansız ayrıldılar. Büyük şehrin büyük takımı olma özelliği böyle zamanda devreye girer. Seyirci dizginleri eline alır maçın kaderine doğrudan tesir eder. Burada inanç faktörü ana etkendir. Rakibi, hakemi ve kendi taraftarlarının bütününü harekete geçirebilmek ancak inanmak ile gerçekleşecek kolektif bir eylemdir.
Unutamadığım maçlardan bir 15 Mayıs 2007 günü saat 19.00 da başlayan Bursaspor-Beşiktaş maçıydı. Hile ile düşürüldüğümüz alt ligden çıkıp Beşiktaş’la kozlarımızı paylaşacağımız ilk karşılaşmaydı. Tribünde yerimi aldığımda ilk gözüme çarpan iğne atsan yere dahi düşmeyecek stadyumda kesif bir sigara dumanının yükseliyor olmasıydı. Beklediğimin aksine tribünlerden çıt bile çıkmıyordu. Lakin gözle görülmeyen devasa öfke ve onun yarattığı sinerjiyi herkes hissedebiliyordu. İlk düdükle başlayan gürültü hem tribünleri, hem Beşiktaşlıları hem de hakemi etki altına almakta gecikmedi. İlk gol Cumhur Bozacı’dan geldiğinde henüz daha 10 uncu dakika dolmamıştı. Öfke dinmemiş tersine giderek şiddetleniyordu. Sinan Kaloğlu 35. Dakikada ikinci golü atınca tribünlerde yeni bir sigara dumanı her yeri kapladı. İnanılmaz bir görüntüydü. Maç 3-0 sona erdiğinde sonuç beklendiği gibi gerçekleşmişti. Beşiktaşlı futbolcuların adeta titreyerek başladığı ve bitirdiği maç hakkında , o günün sağ beki İbrahim Üzülmez hocanın eminim anlatacak çok fazla şeyi vardır.
4-1 yenildiğimiz ilk maç öncesi 3 puanımızın silindiğinin açıklanması Bursaspor üzerinde adete bir travma etkisi yaratmıştır. Bu maçı salt bu nedenle ölçü almak doğru olmaz. Tecrübeli bir ağabeyiniz olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki Volkan şen , asla büyük maçların futbolcusu olmamıştır. O küçük maçların büyük futbolcusudur ve çarçabuk demoralize olur. Türk futbol tarihçileri, seyirci ıslıkladığı için ağlayarak maçı terk eden bir başka örnek hatırlamaz. Onu küfür etmeden oyundan düşürmek çok kolaydır. Hele ilk maçta yaptıkları hesaba katılırsa.
Futbolun Baronları bu maçtan bir ‘’ saha kapatma’’ çıkartmayı devşirmek isterler. Çünkü Bursasporun en önemli gücü , en büyük avantajı sahasında seyircisi ile bütünleşebilmesidir. Bu mutlaka korunması gereken kolektif bir sorumluluktur. Her kes yanındakini ve etrafındakileri uyarmalı , gerekirse müdahale etmelidir.
Adanademirsporun oyunu geriden başlatan sol ön liberosu Traore bu maçta yok. İbrahim Hoca belki de ilk kez maça önde basarak rakibi hata yapmaya zorlayabilir. O halde biz taraftarlar maç öncesi kondisyonumuzu saklayarak ilk dakikalara odaklanmalıyız. Yok hoca kontrollü bir futbol ile başlarsa tempomuzu giderek yükseltmeliyiz. Başarı mutlaka gelecektir.