Enes Çelik’e kötü anlarda da destek vermek gerekiyor

Bursaspor üzerine, Karşıyaka maçı üzerine, bir iki konu üzerine birkaç kelam:

Bursaspor, tarihinin en dip noktasını yaşadığı yılda 3. Lig’i ilk sezonunda bekleme yapmadan şampiyon olarak tamamladı. Tam uçurumun en kenar noktasında elde edilen başarı, diriliş ve yeniden zirveye yürüyüş açısından hayati önemde.

Futbolda bataklığın kelime karşılığı buralarıdır. Statlar uygun değildir; rüzgâr alır, etraf boştur, yağmurda kapalı tribünlerdekiler bile ıslanır. Patates tarlasından hallice zeminler söz konusudur; bu seviyede topun düz gitmediği zemin olur mu? Bu ligde oluyormuş. Futbol kültüründen bihaber bir sürü taraftar gruplar da çabası. Bazı takımların misafir takım soyunma odaları vs. Bursa’daki amatör takımlardan kötü desem yeridir. Velhasıl-ı kelam Bursaspor bu bataklıktan güzel çıktı. Sene başındaki düşüncem 1 puanla farkla bile şampiyon olunsa başımız üzerineydi. Bu ilk sezondu. Borçlar ödeniyor, tecrübe kazanılıyordu ve her sene ivme daha da güçlenerek artacaktı, O yüzden buradan ayağa kalkmak ve çıkabilmek önemliydi.

Karşıyaka Türk futbolunun önemli kulüplerinden biridir. 1912 yılında kurulmuş, Türk futbolunda dönem dönem güzel de izler bırakmışlardır. Süper Lig’e çok uzun zamandır uzak kalmış olsalar da önemli bir camiadır. Bulundukları yer bu gerçeği değiştirmez. Tribünlerin raconu başkadır. Yeri geldiğinde kavga edilir, bilek güreşi yapılır, yeri gelir bir olay işin rengini değiştirir geçmişe sünger çekilir. Bu dönem iki kulüp taraftarının gerilimli olduğu bir dönem. Söylemler bazen abartılı hale de gelebiliyor ama şunu da unutmamak gerekiyor. Tribünler biraz da güçlü tribünlerle bilek güreşi yaparak deplasman olayından zevk almıyor. Ben Teksas tribünlerinin her zaman hiç futbol kültürü olmayan takımlar yerine dost ya da düşman/ rakip güçlü tribünleri tercih ettiğini görüyorum. Karşıyaka eleştirilerinde bulunurken rakibin tarihine, yaşadığı süreçlere ve önemli bir camia olduğu gerçeğini bilmekte de fayda var. 4. Lig de de olsa Karşıyaka Karşıyaka’dır. Tıpkı 3. Lig de olmanın Bursaspor büyüklüğünden hiçbir şey eksiltmeyeceği gibi…

Bugün Karşıyaka Bursaspor karşısında çok daha motiveydi. Konsantrasyonları, kazanma arzuları daha üst seviyedeydi ve maçı da 2-0 kazandılar. Bursaspor taraftarları arasında hemen bazı futbolculara Hocaya yönelik eleştiriler gelmeye başladı. Bu çok da normaldir. Bursaspor tam da böyle bir camiadır. Böyle bir camia olduğu için de her zaman bir anda bambaşka başarı ya da kaos hikayeleri yazma potansiyeline sahiptir. Şampiyonluk kazanılmış, Kutlamalar yapılmış, bazı futbolcular sakat ve rakip de çok daha motive. Bir de futbol kağıt üstünde planlanan bir süreç değil. Bilgisayar başında, klavyeden salladığımız gibi sallamıyorlar/ mücadele etmiyorlar/ önemsemiyorlar/ bu ligin topçusu değil yorumları tek maç özelinde gerçekçi değil. Çünkü her şey uygundur ama o gün insani bir durum berbat oynamana / takımın da berbat oynamasına sebep olabilir. Futbol en hazır takımların da saçma sapan sonuçlar alabilme ihtimalini içerdiği için keyifli bir oyun. Velhasıl-ı kelam. Karşıyaka maçı, kaybedilmiş bir maçtır. Hepsi bu kadar. Ne futbolcuların ne de hocanın ciddi eleştirileceği bir maç değildir. Eleştiri yapılacaksa sezonluk performansı üzerinden yapılır.

Beni tanıyanlar/ yazdıklarımı bilenler Batalla hayranı anti Batallacıların tabiriyle Batallasporlu olduğumu da bilirler. Batalla ile biraz sabredilmesi durumunda bambaşka hikayenin yazılacağını düşünüyordum hala da aynı düşüncedeyim. Ama yönetimin kendi perspektifinden de doğru gerekçeleri olduğunu da kabul ediyorum. Nihayetinde bu kadar büyük enkazı onlar sırtladı ve inanılmaz başarılılar. Teknik adam tercihleri de kendi taktirleri. Buradan şu noktaya geleceğim: Ben Adem Çağlayan Hoca ile uzun dönemli büyük bir hikaye yazılamayacağını düşünüyorum. Oynattığı futbolun sorunlu olduğu düşüncem de baki. Ama 7 maçlık seride 6 galibiyet ve 1 mağlubiyet ile çok başarılı bir performans sergiledi. Yeni gelen Hoca bu süreçte ancak bu kadar başarılı bir performans sergileyebilirdi. Bundan daha iyisi olmazdı. O yüzden Karşıyaka maçı üzerinden Adem Hocanın eleştirilmesinin haksızlık olduğunu düşünüyorum. Dediğim gibi şampiyonluk zaten kazanılmış ve başka bir sürü olay da bugünkü performansı etkilemesi söz konusu. 7 Haftalık süreçte izlediğim kadarıyla da çok çalışkan, işine konsantre, geldiği takımı iyi analiz eden, tribün ve yönetim isteklerini bilen genç bir Hoca görüntüsü sergiledi. Ama işte genç ve tecrübesiz. Bursa tribünlerinin kötü dönemlerde hangi hocalara tahammül edemedikleri görüldüğünde kötü gidişleri çevirebilme desteğine sahip olamayacağı ve o tecrübeden de eksik olduğu söylenebilir. Yönetimin daha şimdiden transfer çalışmaları yaptığı, 2. Lig için güçlü bir kadro kurduğu biliniyor. Adem Hoca ile de devam edilecek gibi gözüküyor. Hoca, bu performans sonrası güçlü bir desteği sonuna kadar hak ediyor.

Başkan Enes Çelik’in, yönetiminin, taraftarın, Faruk Çelik ve Mustafa Bozbey’in, Batalla ve Adem Çağlayan’ın, şehrin iş/ siyaset/ medya destekleriyle ne kadar büyük/ kelimelerle anlatılamayacak büyük bir iş başarıldığını defalarca yazdım zaten. Yapılan işin büyüklüğünü kelimelerle anlatmak zor. Kapısına kilit vurulmak üzere olan bir camiadan gelinen nokta gerçekten inanılmaz.

Son sözlerim de şunlar olacak. Bursaspor ayağa kalktı, güçlenmeye başladı, ilk engeli aştı ve 2. Lig’e çıktı. Her geçen gün yönetim ve takım da tecrübe kazanmış ve güçlenmiş olarak yürümeye devam edecek. 3 sene içerisinde de gerçek yeri olan Süper Lig’de takım mücadelesine, tribünlerde şovlarına/ dostluklarına/ gerilimlerine devam edecek. Bu süreçte küçük şeylere takılmadan atılan her adımın, yaşanan her sürecin keyfini çıkartmak gerekiyor.

Ve de ısrarla, altını çizerek belirtmemiz gerekirse inanılmaz bir iş yapan Enes Çelik’e ve yönetimine bu süreçte sadece iyi gidilen değil, kötü gidilebilecek anlarda da büyük destek vermek gerekiyor. Yeni sezona kadar yapılması gereken, arkalara yaslanıp, küçük şeylere takılmadan bu seneki yeniden dirilişin keyfini çıkartmaktır.