İşte o muhteşem an!

sana katılıyorum arkadaşım. geçmişle yaşanmıyor maalesef. çünkü hayat devam ediyor. geçmişten dersler çıkarıp, önümüze bakmak zorundayız.
% 100 doğrudur diye bir iddiam yok. ayrıca katılan olur, olmaz buna da saygı duyarım. benim geçmiş ve gelecekle ilgili düşüncelerim şöyle.
GEÇMİŞ :
a- kazandığımız şampiyonluk bir plan ve projenin ürünü değildi. o sezon, 100 senede bir gerçekleşecek şeyler oldu. koskoca bir zincirin bütün dişlileri bir birine uydu.
b- camia olarak başarıyı adil bir şekilde paylaşamadık.
c- bir şampiyonlukla büyük takım havasına girdik. sonraki yıllarda gelen 2.lik, 3.lük, 4.lüklere burun kıvırdık. anderletch ve twente yenilgilerini dünyanın sonu gibi algıladık. oysa o mağlubiyetler bizim markalaşmaya giden yolda ödememiz gereken bedellerdi.
d- o dönem yazıcı-sağlam ikilisinin tek hatası kadro mühendisliğindeki yanlışlarıydı. bunlar düzeltilebilirdi ama medya ve taraftar bu konuda çok acımasız davrandı. yazıcıya ültimatomlar verildi, istifaya davet edildi, protesto amaçlı tribünler boşaltıldı.
e- bu arada şampiyonluk bizim potansiyelimizi ortaya çıkardı. gücümüz istanbulu korkuttu. sahibi oldukları ”futbol pastasına!” başka ortak istemiyorlardı. çünkü geçmişte Trabzonspor’dan çok çekmişlerdi. yeni bir tehlike olan Bursaspora tahammülleri yoktu. bizi durdurmaları gerekiyordu. içimizdeki uzantıları ile taraftarı böldüler ve kulübe karşı kışkırttılar. güçlenmeye başladığımızda kadrolarımızı dağıttılar. (fernandao, şener,ozan, volkan)
GELECEK :
a- başarı konusunda deneyimliyiz. tesadüfi başarıların kalıcı olmadığını gördük.
b- öncelikle kurumsallaşmayı hedef almalıyız.
c- bu konuda samet hoca ve vakıfköy bizim en büyük şansımız.
d- teknik adam ve kadro istikrarı, sabır, saygı, sevgi, destek, birlik, beraberlik, tribün gibi tribün! en etkili ilacımız.
e- aksi ise söylemeye dilim varmıyor. ”kaos, kargaşa, patinaj, gürültü, patırtı, vs, vb”