Nihayet kazandık …

Oh be dünya varmış! Çok özlediğimiz, haftalardır adeta mumla aradığımız, hatta kokusuna bile buram buram hasret kaldığımız 'ey galibiyet' sonunda Bursa'mıza hoş geldin… Maç öncesi zor geçmesi beklenen bu mücadeleyi 1-0 da olsa, ite kaka da olsa kazanmak işin en keyifli tarafı olsa gerek.   Nihayet kazandık. Ama sadece kazandık işte! Bursaspor, çok uzun zamandır iyi oynamıyor. İyi mücadele etmiyor! Gelecek haftalar için beklenen umut ışığı bir türlü vermiyor. Takım oynuyor ama ne oynadığını futbolcular bile bilmiyor.   Orta sahada bu sezon bir türlü organize olamıyoruz. Adem Koçak ve N’Diaye çok koşuyor gibi gözükseler de, bazen boşa koştuklarının fakında bile değiller. Sol kanatta Vederson bir varmış, bir yokmuşu oynamaya devam ediyor. Basser dün gece iyi di ancak ya haftaya? Stanislav Sestak’ın sahada forması var, maç içersinde bir tane bile olumlu hareketi yok. İbrahim Teteh Bangura gibi bir futbolcu neden hala yedek kulübesine mahkum edilir bunu ise hiç anlamadım.    “Ya Batalla?”   Samsunspor maçında elindeki en büyük değer, neden yedek..?   “Sakat mı?” Hayır!   “Hasta mı?” Hayır!    Peki Neden?   Batalla’sız gol pozisyonu bile üretmekte çok zorlanıyoruz.   Hatta pozisyona bile giremiyoruz.   Futbolcuların saha içersinde yapmış oldukları bireysel hatalar, takım halinde sergilenen kötü futbol, defans hattının uyumsuz görüntüsü ve forvette oynayan futbolcuların vurdum duymazlığı herkesi fazlasıyla tedirgin etmeye devam ediyor. İyi oynamadan, saha içersinde çok koşmadan, karşılaşmanın son anına kadar çok iyi mücadele etmeden kazanmak bile, şu aralar insanı sadece kazandığımız için zoraki mutlu ediyor.

Osman Korkmaz

Kent Gazetesi