Bursaspor camiası böyledir, budur!

Bursaspor’un bu sene çok büyük bir hata olmazsa 1. Lig’e çıkacağını düşünüyorum. Kadro kalitesi bunu sağlayabilecek düzeyde. Takımın sarsıntı geçireceği/ yalpalayacağı anlarda da başkanın ve yönetimin devreye girip teknik kadro ve futbolculara önce gereken uyarıları dile getireceğini, işin düzelmeyeceği anlaşılırsa da gerekeni yapacaklarını düşünüyorum. Başkan Enes Çelik ve yönetimi hızlı hareket eden, inandıkları doğrultusunda radikal kararlar almaktan çekinmeyen bir yönetim.

Geçtiğimiz sene Batalla ile yolların ayrılması sürecinde (hala çok yanlış bulduğumu belirteyim, biraz sabırla inanılmaz bir hikâye yazılabilirdi. Olmadı çok da yazık oldu) bunu gösterdiler. Geçen haftada Sedat Cengiz ile bir an da yolların ayrılması yine başka bir göstergeydi.

Bu sene kurulan kadronun bu imkânlarla bu lig için kurulabilecek çok iyi bir kadro olduğunu düşünüyorum.

Bazen şu olur: Eldeki kadro yapısı iyi olsa da belirli bir futbol sistemini oynamaya uygun olmayabilir. Farklı bir sistemle harikalar yaratabilir. Futbolda bunun sayısız örneği var. Ligi domine edecek kadar diğer rakiplerle açık ara çok büyük bir kadro farkı olmadıkça bu düzeylerde / 1. Ligde / Süper Lig‘de 3’lü sistemle başarılı olma şansı düşük bir ihtimal. 3’lü sistem için o sisteme uyan çok özel futbolcular gerekiyor. Çok hızlı ve futbol aklı üst düzey savunma, 90 dakika yorulmadan gidip gelecek kanatlar, hızlı çıkışlarda kanatlarda ve ortada oluşabilecek açıkları kapatabilecek çok iyi orta üçlüsü vs. vs. vs. Sözüm ona üst liglerde oynanması zor bir sistem bu. Tabii ki hoc  Lig a, bunları bizlerden çok daha iyi biliyor. Ama bazen ısrar/inat/ takıntı vs. belirli şeylerin gerçekleştirilmesini de engelliyor. Bunu Süper Lig’den düşerken o kadar net ve acı şekilde hissettik ki. 3 yıl takım aynı senaryoyu oynadı. Göz göre göre küme düşüldü. Ufak bazı dokunuşlarla o küme düşme çok rahat engellenebilirdi, yapılmadı.

Adem Çağlayan Hoca’nın kafasında 3’lü sistemle oynamak gibi bir düşüncesi var. Teknik direktör o, istediği sistemi de oynatabilir. Başarılı olursa sorun da yok. Ama Bursaspor camiasının tarihsel süreçteki en büyük özelliği sabırsızlığı. O yüzden kulüp zaten zor dönemden kurtulma mücadelesi verirken başarısız olma, başarısız sonuçlarda kendisine sabır gösterilme ihtimali yok. Bursa camiasında Batalla’nın açık ara lider olduğu durumlarda bile eleştirildiği yerde Çağlayan’ın eleştirilmeme durumu Bursaspor camiasını bilenler için mümkün değil.

Bursaspor camiası böyle bir camia, gücü de zaafı da burada. Şampiyon yapabilecek enerji de, bir anda kaosa düşürecek gerilim de bundan kaynaklanıyor.

Yeni Malatyaspor maçını saymıyorum. Zaten bu sene düşmesi garanti olan, her açıdan çok zor durumda olan bir takım. Oynanan maç hiçbir açıdan ölçü değildi. Ama senin seviyene yakın 1461 Trabzon FK maçında kendi sahanda oynamana rağmen, çok fazla açık verilmesi ve oyunun birçok bölümünde oyun üstünlüğünün 1461 Trabzon’a olması dikkatlerden kaçmadı. 1461Trabzon, diri ve bu düzey için iyi kadroya sahip bir takım. Bursaspor ise yeni kurulmuş ve oluşum halinde bir takım. Sezonun başındaki bu maçta oynanan oyunun da anlaşılabilir tarafı var.

Ama asıl tehlike sinyallerini veren şey zor durumda olan, önceki 2 maçını da kaybeden Yeni Mersin İdmanyurdu deplasmanında yaşandı. Rakiple aranda ciddi bir kadro farkı vardı; rakip zor durumdaydı ve maçı daha rahat alman gerekirdi. Buna rağmen oyunun birçok bölümünde açıklar verilmesi, son bölümünde ciddi bir baskı yenmesi takıma yönelik ciddi soru işaretleri oluşturdu.

Genç teknik adamların birçoğunun önemli sorununu, tecrübe eksiklikleri, kafalarındaki teorik şey pratikte başarılı olamasa da ısrarla inat etmeleri ve amiyane tabirle bazı şeyleri başını gözünü yara yara öğrenmeleri. Kendileri açısından önemli bir tecrübe oluyor ama kariyerlerinde de ciddi kesintiler oluşabiliyor.

Batalla’yı çok severim. Benim için efsanedir. Hala da Bursaspor ile birlikte en dipten zirveye müthiş bir hikâye yazılabileceğini düşünüyorum, ama o fırsat zaten kaçtı. Ama burada söylemek istediğim şey başka. Batalla da kariyerinin başında olan bir isimdi. Ve iletişim konusunda önemli sorunları vardı. Düzeltmesi gerekirdi, yapamadı. Çok daha iyi olabilecek bir konumdayken, Bursaspor’dan gönderildi. Sorun çok açıktı ve düzeltmesi gerekiyordu, yapmadı/ yapamadı. Kişiliği de buna pek müsait değildi. En ufak görüşü kendi işine müdahale olarak algılıyordu. Sonuç, kendi kariyerini de sekteye uğrattı.

Batalla ile karşılaştırma yapmıyorum, yanlış anlaşılmasın. Çünkü Batalla’nın camiadaki konumu çok farklı. Ama zayıf olan boyutlar konusuna vurgu yapmak istiyorum. Adem Hoca, Batalla’dan farkı iletişimi çok kuvvetli bir hoca. Yönetimle diyaloğu iyi. Ama onda da sistem konusunda bir takıntısı var. Bazen olmaz, olmaz yani. Teori ile uygulama örtüşmez. Teoride mükemmel gelen fikirler, sahada darmadağan olur. O konuda ısrarcı olunduğunda da olan genelde kariyere olur. Futbol, esnek olunması gereken, farklı varyasyonlara açık da bir oyun.

Yönetim, geçen sene bir tercih yaptı, ya sabırlı olup Batalla’nın arkasında olup uzun dönemli bir hikâye yazacaktı ya da en ufak başarısızlıklarda teknik adam değişikliklerine gidecekti. 2. yolu tercih etti. Bunu eleştirmiyorum onu da söyleyeyim. Bu bir yönetim üslubu ve tercihidir. Ama bu tercihte de istikrar olmaz, kalıcı bir sistem oluşturulamaz. Kulüp, sık teknik adam değişikliklerinin olduğu, Türk futbolundaki kısır döngüye girer. Hiçbir teknik adamın da kulüpte uzun dönem varlığı olamaz. Bu kültürde en ufak başarısızlıkta taraftar da mealen kelle ister çünkü… Nitekim bunun izlerini sosyal medyada da şimdiden görüyoruz. Aklı başında, uzun yıllar Bursaspor’u takip eden birçok isimde Hocadan memnuniyetsizlikler, yol yakınken gerekenin yapılmasına yönelik vurgular dile getirilmeye başlandı. Bunu da kendi düşüncemden bağımsız doğru ve yanlışın ötesinde yorumluyorum: Bursaspor camiası böyledir, budur. Kolay memnun olmaz, futbol kötüyse sonuçtan tatmin olmaz. Kendi sahanda, berbat bir futbol ile Trabzonspor’u yenersin ama bütün tribünler koro halinde Güvenç Kurtar’ı istifaya davet eder ve ettirtir de. Burası böyle bir camia. İyi futbol izlemek ister…

Nihayetinde 3 maçta 3 galibiyet var ve sonuç güzel. Yeni Mersin İdmanyurdu maçında ilk 11 deki kadronun 9 u yeni futbolculardan oluşuyordu. Takımın zaman ihtiyacı var, bu da kesin. Ama oynanan futbolun da bütün bu eksikliklere rağmen taraftara biraz umut vermesi gerekiyor. Adem Hocanın bu boyut üzerine kafa yorması ve olmayacaksa da sistem inadından vazgeçmesi gerekiyor. Bu kadroyla alınacak olumsuz sonuçlar onun hanesine yazar çünkü.

Başkan Enes Çelik ve yönetime söylenecek hiçbir şey yok. Şehrin, büyük firmalarından hala bir göğüs reklamı bile alamadan büyük bir var olma savaşı veriyorlar. Yaptıkları şeyin büyüklüğünün bütün camia farkında. Taraftar kültürü olan Bursasporlular açısından sonsuz kredileri var. Başkan ve yönetim, verdikleri mücadele ve kulüp için yaptıkları nedeniyle her türlü saygıyı hak ediyorlar.